Γιώργος Κωνσταντίνου

Η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ) ανακοίνωσε στις 7 Ιουνίου 2018, το πρόγραμμα των αγωνιστικών υποχρεώσεων της Εθνικής Κύπρου μέχρι το τέλος του 2018. Τρεις αγώνες θα δώσει η Εθνική εντός έδρας και τρεις εκτός. Η ώρα των εντός έδρας αγώνων είναι 21:45!

Οι αγώνες της Εθνικής Κύπρου είναι η ευκαιρία κάποιων από εμάς, να πάρουν τα παιδιά τους στο γήπεδο χωρίς το άγχος της βίας. Είναι και το συναίσθημα της υποστήριξης της χώρας σου. Όπως και να το κάνουμε είναι η ευκαιρία για όλη την οικογένεια να πάει γήπεδο. Πώς όμως να γίνει αυτό όταν οι αγώνες ορίζονται στις 9:45 το βράδυ;

Μάλιστα ο πρώτος εντός έδρας αγώνας, στις 9 Σεπτεμβρίου είναι Κυριακή! Είναι που είναι λίγος ο κόσμος της Εθνικής. Είναι που είναι άσημος ο αντίπαλος (Σλοβενία). Ποιος θα πάει στο γήπεδο Κυριακή στις 9:45 τη νύκτα; Και άντε να είσαι Λευκωσιάτης, κάπως θα τα βολέψεις και σίγουρα όχι με τα μικρά παιδιά. Αλλά από άλλη πόλη δεν ξεκίνας με τίποτα να πας γήπεδο Κυριακή έτσι ώρα.

Βοηθάτε κύριοι της ΚΟΠ την Εθνική. Κάντε ένα αίτημα στην UEFA. Καλό θα κάνει, κακό δεν θα κάνει.

Και για κλείσιμο του ανεκδότου, ο τελευταίος αγώνας είναι με τη Νορβηγία, 19 Νοεμβρίου, Τρίτη ημέρα, στις 9:45 τη νύκτα. Τώρα πάμε καλά;

Από το 1989 ως το 1991 ήταν το σπίτι μας. Υπηρετήσαμε στο Τάγμα δυο ολόκληρα χρόνια, τη στρατιωτική μας θητεία. Το παράξενο κτίσμα, με την εσωτερική αυλή, τους πυργίσκους και τους στρατώνες γύρω-γύρω, που τότε δεν κατανοούσαμε την αρχιτεκτονική του και ούτε μας ενδιέφερε.

Εκεί μέσα στο δάσος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, στην Αγλατζιά, όπου τα πρωινά τις καθημερινές περιμέναμε τις «δασκαλούες» να έρθουν για το μάθημά τους, στη αίθουσα δίπλα από την τραπεζαρία του στρατοπέδου.

Έξι περίπου χρόνια μετά που απολύθηκε η σειρά μας, το Τάγμα εγκαταλήφθηκε και από τότε το παράξενο κτίσμα αφέθηκε στο έλεος της φύσης.

Είναι ένα μοναδικό κτίσμα για ολόκληρη την Κύπρο, συνέχεια της αρχιτεκτονικής του κτιρίου που χρησιμοποιεί το Πανεπιστήμιου Κύπρου, καμιά εκαταστή μέτρα πιο πέρα, και το οποίο ένας πολιτισμένος λαός θα διέσωζε και θα εκμεταλλευόταν με χίλιους τρόπους. Δυστυχώς, όμως, δεν φημιζόμαστε για αυτές μας τις ευαισθησίες, οπόταν άλλο ένα ιστορικό κτίσμα αφήνεται να αυτοκατεδαφιστεί από τον χρόνο.

• Ανακαίνιση κτιρίων Πανεπιστημίου Κύπρου (Παιδαγωγική Ακαδημία) στην Καλλιπόλεως
• Φωτογραφικό υλικό και ιστορικό

Την Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018 είχα διαβάσει στις ειδήσεις για δυο θετικές περιπτώσεις σε έλεγχο νάρκοτεστ. Με προβλημάτισε η διαδικασία που περιγράφηκε και ζήτησα από τον συνάδελφο δημοσιογράφο Λουκά Πάρπα, του «Φιλελευθέρου», αν μπορεί να διερευνήσει περισσότερο τη διαδικασία που ακολουθεί η Αστυνομία Κύπρου, αφού εντοπιστεί κάποιος θετικός «στη χρήση ναρκωτικών, ποια είναι η συνέχεια;

• Τον καταδικάζουν σε φυλακή,
• τον αφήνουν ελεύθερο,
• τον στέλνουν για αποτοξίνωση, του παρέχουν ψυχολογική στήριξη, βρίσκουν τί πάει λάθος και κατέληξε στα ναρκωτικά
• ή ακολουθούν το νήμα και βρίσκουν τον έμπορα που του τα πωλεί;

Διότι ποιοι είναι οι στόχοι του ναρκοτέστ; Απλώς να εντοπίζουμε αυτούς που οδηγούν υπό την επήρεια ναρκωτικών και να τους πιάνουμε το αυτοκίνητο;
Νομίζω ότι ο εντοπισμός ενός χρήστη δεν είναι τόσο μονοδι­άστατη υπόθεση».

Και ο Λούκας το διερεύνυσε και δυστυχώς από την απάντηση που του έδωσε η Αστυνομία νιώθω ότι η αντιμετώπιση είναι πέρα για πέρα μονοδιάστατη. Πιστεύω ότι οι νομοθέτες απλώς δημιούργησαν άλλη μια μηχανή παραγωγής προστίμων τροχαίας. Ναι αλλά ένας άνθρωπος που κάνει χρήση ναρκωτικών είναι απλώς ένας παραβάτης του κώδικα οδικής κυκλοφορίας;

«Εκπρόσωπος του γραφείου Τύπου της Αστυνομίας, στον οποίο θέσαμε χθες τις απορίες του αναγνώστη, μας παρέπεμψε σε σχετική ανακοίνωση της υπηρεσίας του στις 12 Ιανουαρίου.
Όπως διαβάσαμε σε αυτήν, κατά τη διεξαγωγή των οδικών ελέγχων το κάθε ένστολο μέλος της Αστυνομίας, δύναται να ζητά δείγμα σάλιου από τον οποιονδήποτε οδηγό.
Όταν η ένδειξη της συσκευής είναι θετική, ζητείται πρόσθετο δείγμα σάλιου, για σκοπούς εργαστηριακής
εξέτασης, στο Γενικό Χημείο του Κράτους.
Σε περίπτωση που το αποτέλεσμα της προκαταρκτικής εξέτασης είναι θετικό ή σε περίπτωση άρνησης ή αποφυγής παραχώρησης οποιου­
δήποτε δείγματος σάλιου, η Αστυ­νομία μεριμνά για τη μεταφορά του
οχήματος στον πλησιέστερο Αστυνο­μικό Σταθμό, απαγορεύοντας στον
οδηγό να συνεχίσει την οδήγηση. 
Με τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, το όχημα είναι δυνατό να παραδίδε­ται σε άλλο κατάλληλο πρόσωπο, το οποίο νόμιμα μπορεί να το οδηγήσει.
Σε αυτές τις περιπτώσεις (θετικό δείγμα ή άρνηση / αποφυγή παραχώρησης δείγματος σάλιου) η Αστυνομία λαμβάνει τα απαραίτητα
μέτρα, έτσι ώστε να καθίσταται δυνα­τή η ασφαλής μεταφορά του οδηγού
στον τόπο κατοικίας του.
Η Νομοθεσία προβλέπει τις ακόλουθες ποινές, για το αδίκημα της οδήγησης ή της απόπειρας οδήγη­σης υπό την επήρεια ναρκωτικών κα­θώς και για το αδίκημα της άρνησης ή αποφυγής ενός οδηγού να μεταβεί σε αστυνομικό σταθμό ή να δώσει δείγμα σάλιου, είτε για προκαταρ­κτική είτε για εργαστηριακή εξέταση:
Ποινή φυλάκισης για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα τρία (3) χρόνια ή χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις τρεις χιλιάδες πεντακόσια ευρώ (€3.500) ή στέρηση της ικανότητας να κατέχει ή να λαμβάνει άδεια οδήγησης για χρονική περίοδο που δεν υπερ­βαίνει τα τρία (3) χρόνια ή όλες ή οποιαδήποτε ή οποιεσδήποτε από τις ποινές αυτές».

Μια Νέα Υόρκη (με λίγη δόση Μαϊάμι) στο ανατολικότερο άκρο της Μεσογείου και στο δυτικότερο άκρο της Ασίας. 

Κάθε επιστροφή ξαδιπλώνει νέες σελίδες. Τότε, το 1998 (πάνω-κάτω) είχε αφήσει στη μνήμη το τεράστιο κτίριο του Ιντερκοντινένταλ και την ατέλειωτη παραλία. Μετά, το 2010 (πάνω-κάτω!!!), η μνήμη αιχμαλώτισε τη Γιάφα. Τα στενά δρομάκια, τον βράχο της Ανδρομέδας.

Οι ουρανοξύστες σβήνουν στην απέραντη ακτογραμμή, στη κατάλληλη απόσταση για να μην στερούν την απόλαυση από τους πεζούς, τους ποδηλάτες, τους ρομαντικούς, τους φιλόζωους, τους αθλητικούς, τους κοσμικούς ή τους πνευματικούς τύπους.

Και δίπλα ένα διαμάντι. Η Γιάφα, να σμίγει στα πέτρινα δρομάκια της καλλιτέχνες, γαστρονόμους, μικροπωλητές και περίεργους περιηγητές, αναζητητών των αρωμάτων της Ανατολής, των εικόνων του ανήσυχου παρελθόντος της περιοχής, ανακατεμένων σε χιλιάδες χρόνια ιστορίας και μυθολογίας.

Ποτέ δεν νιώθεις κορεσμό σ’ αυτή την πόλη. Συνεχώς νιώθεις πως έχεις ανάγκη «Λίγο Περισσότερο»…

Ξέρω δέκα άρρωστα αγόρια που εκλιπαρούν για φιλανθρωπία για να κάνουν τις θεραπείες τους στο εξωτερικό και συ, χάρισες €20.000.000 φόρους στα ποδοσφαιρικά σωματεία της Κύπρου. Σαν να ήταν δικά σου τα λεφτά. Σαν να τα κέρδισες με τον ιδρώτα σου. Ξέρω δέκα πατεράδες που ζητούν ελεημοσύνη για να δώσουν ελπίδα ζωής στα παιδιά τους.

Σαν να μην τα χρειαζόταν αυτά τα εκατομμύρια το ξεφτυλισμένο Κράτος που ορκίστηκες να το υπηρετήσεις δίκαια και ισόνομα.

Χάρισες €20.000.000 στα ποδοσφαιρικά σωματεία της Κύπρου, που στείνουν αγώνες για να κερδίζουν στοιχήματα, που αθλούν τη νεολαία της Αργεντινής, της Βραζιλίας, του Μπενίν, του Πράσινου Ακρωτηρίου, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Ολλανδίας, της Πολωνίας, της Πορτογαλίας, της Γαλλίας, της Γεωργίας αλλα σίγουρα όχι της Κύπρου, στα σωματεία που ξεπλένουν βρώμικο χρήμα.

Ξέρεις πώς έκαναν τα χρεή τους τα ποδοσφαιρικά σωματεία της Κύπρου;

Ξέρω ένα γέρο που έκλεψε ένα κοτόπουλο από υπεραγορά επειδή δεν τον αρκούσε η σύνταξη να ταΐσει το εγγόνι του και το Δικαστήριό σου του έβαλε €250 πρόστιμο, για να μην τον αρκέσει ούτε τον άλλο μήνα η σύνταξή του. Και συ, ανανέωσες της λιμουζίνες των υπουργών σου.

Ξέρω εκατόν οικογένειες που έχασαν το σπίτι τους επειδή εσύ διέλυσες την οικονομία του τόπου και εσύ αποφάσισες να κτίσεις νέο κτίριο της Βουλής για €75.000.000.

Καταλαβαίνεις τι κάνεις; Νιώθεις πού ζεις; Αισθάνεσαι τι θα πει πόνος, φτώχια, πείνα, ανίατη ασθένεια; Είναι όλα γύρω σου και ‘συ μοιράζεις λεφτά στα ποδοσφαιρικά σωματεία της Κύπρου;

ΥΓ: Στην ίδια εκδήλωση όπου ανακοίνωσες πως χάρισες τα €20 εκατομμύρια στα ποδοσφαιρικά σωματεία, το ΑΠΟΕΛ ανακοίνωσε κέρδη €16.000.000. Το ΑΠΟΕΛ περιλαμβάνεται στις ομάδες που τους χάρισες τα χρεή του ΦΠΑ;

Για πολλά χρόνια το σύστημα πρόσληψης εκπαιδευτικών στα Δημοτικά, στα Γυμνάσια και στα Λύκεια, επέτρεπε σε όλους τους Κύπριους (και μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση και στους Έλληνες) πολίτες, ανεξαρτήτου κοινωνικής τάξης, κομματικής ιδεολογίας ή πολιτικής ιδεολογίας, να προσλαμβάνονται και να εργάζονται.

Δεν ήταν το πιο δίκαιο σύστημα, αφού επέτρεπε και σε «αδύνατους» εκπαιδευτικούς να εργάζονται, παίρνοντας στα χέρια τους τις γνώσεις και το μέλλον των μαθητών. Δεν ήταν, όμως, και το πιο άδικο σύστημα αφού παρέκαμτε τους κομματικούς μηχανισμούς, το μέσον, τη διαφθορά και άνοιγε το δρόμο σε όποιον καταφέρει να ολοκληρώσει σπουδές, να γίνει κυβερνητικός εκπαιδευτικός. Τα μέσα και η διαφθορά έμεναν για μετά, για τις μεταθέσεις και τις προαγωγές.

Για πόσο όμως οι άρχοντες του τόπου να ανέχονται να παίρνει τις κυβερνητικές θέσεις κάθε καρυδιάς καρύδι. Ο γιος και η κόρη του κάθε χωρκάτη, του κάθε εργάτη ανώνυμου και ακομμάτιστου; Είχε σπάσει η συνοχή του «σύμπαντος» και το πράγμα δεν πήγαινε άλλο. Πώς γίνεται ο Γιος και η Κόρη αρχόντων, τζακιών και ονομαστών οικογενειών να περιμένουν στη σειρά μαζί με τα άσημα φτωχαδάκια για να προσληφθούν; Και το πράγμα παράγινε, αυτοί οι αλήτες μπορούν και σπουδάζουν και γέμισαν τις λίστες προσλήψεων. Έλεος.

Και ήρθε η σκέψη και ο προβληματισμός. Πώς; Πώς τους πετάμε τους βρωμιάρηδες έξω; Μα βέβαια. Τη δουλειά τη ξέρουμε καλά. Θα πούμε τώρα που μεγάλωσαν οι λίστες, πως μπαίνουν στην εκπαίδευση γέροι (!) των 55 χρόνων (δεν βγήκε κανένας να διαμαρτυρηθεί – κανένας προοδευτικός…, κανένας φίλος «ομο», κανένας φίλος «antifa», κανένας φίλος «αντιρατσί», κανένας φίλος «ζώων» – οι γέροι… των 55 δεν έγιναν ακόμα μόδα) και δεν ξέρουν πια γράμματα.

Θα προσλαμβάνουμε πλέον με αδιάβλητες (!), ακέραιες και δίκαιες εξετάσεις και άμα δυσκολευτούμε να κάνουμε και καμιά προφορική συνέντευξη! Να πετούμε και πολλή στάχτη στα μάτια. Και το δέχτηκαν όλοι εκεί στη Βουλή, ο καθένας τους θα κλείδωνε το μερίδιό του για τους ημετέρους.

Και έσπασε ο διάλος το ποδάρι του και εσιωνοστήκαν τα θέματα στο ίντερνετ. Τζαι ανακαλύψαν ούλλοι πως οι κόκκινοι φάκελλοι της ΚΟΠ ήταν μπροστά στα στημένα του Υπουργείου Παιδείας (και Σία) ροζ. Και τώρα θα το πούμε «προκατάληψη» και πως το παιχνίδι δεν ήταν στημένο και θα το κρύψουμε όπως τις διαρροές των ρουσφετο-email του Χριστόφια, του Άντρου Κυπριανού και του Αβέρωφ πριν δυο βδομάδες.

Βρωμιά και δυσωδία. Και τα αρνιά πάνε κατά χιλιάδες στις «εξετάσεις» νομιμοποιώντας το έγκλημα που γίνεται εναντίον τους.

«Ελάτε την άλλη βδομάδα, θα σας πληρώσουμε τα έξοδα».

Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά, από τα εννέα χρόνια που οδηγώ (για τη δουλειά) από Αθηένου προς Λευκωσία (το πρωί) και το αντίθετο το βράδυ, που ούτε τον Αύγουστο η τροχαία κίνηση με αιτία τα φώτα τροχαίας Καλησπέρα, δεν μειώθηκε (πολύ).

Από αυτή την άποψη, η απόφαση για ζωή στη ύπαιθρό δεν ήταν και η καλύτερη, αφού τελικά οι ώρες που σπαταλώ στους δρόμους, μου αφαιρούν από την ποιότητα της ζωής μου και από τον ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μου. Χώρια τα έξοδα για καύσιμα, η μείωση της αξίας του αυτοκινήτου μου λόγω πολλών χιλιομέτρων, υποχρεωτικά δυο με τρία σέρβις τον χρόνο, φθορές ελαστικών, αλλαγές λαδιών και βάλε. Οι εξαγγελίες των κυβερνήσεων για μείωση της αστυφιλίας δεν έπιασαν τόμο στη δική μου περίπτωση. Σε ποιου όμως την περίπτωση έπιασαν; Οι εξαγγελίες ούτε τρώγονται ούτε γεμίζουν το ντεπόζιτο της βενζίνης των αυτοκινήτων. Έπεα πτερόεντα.

Πριν μερικά χρόνια είχα κάνει ανάρτηση στο Facebook ζητώντας δικηγόρο να με εκπροσωπήσει σε μια αγωγή κατά παντώς υπευθύνου για τις χαμένες ώρες της ζωής μου στους δρόμους της Λευκωσίας, εξαιτίας της τροχαίας κίνησης. Δεν βρήκα δικηγόρο, δεν έκανα αγωγή, αλλά οι ώρες της ζωής μου εξακολουθούν να χάνονται στις ατέλειωτες ουρές που κάθε χρόνο γίνονται όλο και χειρότερες.

Σαράντα με πενήντα λεπτά στον δρόμο, μόνο για να πάω το πρωί. Παλιά κολλούσαμε και ‘κει στη σύνδεση των αυτοκινητόδρομων της Λεμεσού και της Λάρνακας, παρά την Αγία Βαρβάρα αλλά τώρα η τριπλή λωρίδα μας κατευθύνει άνετους, για να κολλήσουμε στην ουρά από το νέο ΓΣΠ μέχρι τα φώτα του Καλησπέρα. Και δώσ’ του τα νεύρα και οι ιδιοτροπίες. Οι «έξυπνοι» να μπαίνουν από το αριστερό έρεισμα στη γέφυρα, οι πιο «έξυπνοι» από το πιο κάτω και η ζωή στο δρόμο μια ταινία σε επανάληψη καθημερινή.

Και η Τροχαία; Εκστρατεία για βοήθεια των οδηγών στον δρόμο δεν εξάγγειλε ποτέ η Αστυνομία μας. Μόνο Εκστρατεία για τη Ζώνη Ασφαλείας, για τη Χρήση Κινητού, για την Ταχύτητα. Και να βλέπεις τους Αστυνομικούς εκεί στην άκρη του δρόμου να «γράφουν» επειδή οι απηυδισμένοι οδηγούν στο έρεισμα (και συμφωνώ με τους Αστυνομικούς), αλλά μια μέρα δεν τους είδα να λένε «ελάτε βρε παιδιά και από το έρεισμα (το παίρνουμε πάνω μας), να λιγοστέψει η κίνηση, να πάτε στη δουλειά σας».

Πονάει η οδική κυκλοφορία στους δρόμους της Λευκωσίας. Δρόμοι, γέφυρες, σήραγγες, έπρεπε να είχαν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί προ δεκαετιών. Και τρένα, μετρό και τραμ έπρεπε να συνδέουν πόλεις και χωριά, δίνοντας εναλλακτικές λύσεις συγκοινωνιών στους πολίτες. Δεν μπορείς να ζητάς κύριε υπουργέ να κάνω εγώ ο πολίτης ενέργειες για μείωση της τροχαίας κίνησης (και κατ’ επέκταση μείωση της μόλυνσης, εξοικονόμηση ενέργειας κλπ), αν εσύ δεν μου έδωσες αποτελεσματικές εναλλακτικές λύσεις.

Η ζωή είναι μικρή για να τη σπαταλούμε στους… δρόμους.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Πολίτης», την Κυριακή 8/10/2017, σελ. 17.